Ýlk yorumu: 1800, Viyana. Ludwig Van Beethoven senfoni alanýndaki ilk denemesine Viyana'da oturuþunun beþinci yýlýnda baþlamýþtýr. Avusturya Krallýk- Ýmparatorluk baþkenti salonlarýnýn genç piyano yýldýzý o çaðlarda çalgýsý için iki konçerto bestelemiþ, yalnýz üstün yeteneklere sahip bir yorumcu deðil, duyan, düþünen bir sanatçý olduðunu göstermiþtir.

"Birinci Senfoni"'nin sunuluþunda otuz yaþýný tamamlamýþtýr Beethoven. Yapýtýn ilk çalýnýþýndan sonra yargýlar pek insaflý olmamýþtýr. Ancak bu görüþler çoktan unutulup gitmiþ, tarih söyleyeceðini söylemiþtir. Gerçekte çaðýnýn gereði bir güdü ile Haydn ve Mozart gibi ustalarýn etkisinde kalan Beethoven, kendisine özgü bazý inançlarý da katmaktan çekinmemiþ, taze buluþlar getirmiþtir.

Burada baslarýn kullanýlýþýndaki deðiþiklik, nefesli çalgýlarýn partisi "crescendo"lardaki denge göze çarpar hemen. Hele "üçüncü" bölümde klasik "menuetto" geleneðine "hýzlý ve canlý" bir karakter vererek mizah ve neþe katýþý geçmiþe yüz çeviriþin açýk belirtisidir. Yalnýz bu davranýþ ilerde doðacak devrimlerin önemli bir habercisi olarak kabul edilir.


Bölümler

I. Adagio molto - Allegro con brio
II. Andante cantabile con moto
III. Menuetto: Allegro molto e vivace
IV. Adagio - Allegro molto e vivace

Toplamda yaklaþýk 28 dakikadýr.


Birinci bölüm (Adagio molto-Allegro con brio), Haydn'ýn bu biçimdeki son verimlerini anýmsatan bir "aðýr" cümleyle girer. Ve ilk “çabuk” tema yapýtýn esas tonalitesi olan “do majör”le belirir. Neþeli, basit, gösteriþten uzak bir "tema"dýr bu. Türlü akor ve ritm kalýplarý içinde kendine özgü geliþim dokusu lirik bir ikinci "tema"ya ulaþýr. Bölüm bulutsuz, berrak, saydam bir ruhun yankýsýdýr.

Ýkinci bölüm (Andante cantabile con moto), etkili, þiir dolu havasý, zarafetiyle gerçekten büyüleyici bir görüntü getirir. Ýkinci kemanlarýn çaldýðý diziyi viyola ve viyolonseller izler, ortadaki "fugato" olaðanüstü incelikte bir süs katar.

Üçüncü bölüm, geleneðe göre Menuetto'dur. Ancak, soylularýnca pek sevilen bu moda dansý Beethoven önemsememiþ "hýzlý ve canlý" bir tempoyla "mizahi" bir karakter vermiþtir.

Son bölüm (Allegro molto e vivace) için, "Garipsenen aðýr giriþi olmasa kolayca Haydn damgasý yiyebilir..." der bazý müzikologlar. Bütün bölüm hýzlý ve canlý temposuyla klasik kalýplarda bir neþe þiiri, köpüklü bir yaþam kývancýdýr.

�lginizi �ekecek, �neririm:
Ludwig van Beethoven, Senfoni No. 3 Op. 55 "Eroica - Kahramanlýk" Mi bemol Major