İlk yorumu: 1865, Viyana. 1822 yılında Graz kenti "Müzik Birliği Derneği"ne onur üyesi seçilen besteci bu davranışa karşılık olarak bir senfoni bestelemeyi düşünmüş, iki bölümünü orkestralamasıyla tamamlamış, üçüncü bölüm "scherzo" nun başlarını belirten bir taslakla derneğin başkanı arkadaşı Anselm Hüttenbrenner'e vermiştir.

Franz Schubert'in yapıtın diğer iki bölümünü yaşamının geri kalan altı yıllık süresi içinde neden tamamlayamadığı sanat tarihinin karanlık yönlerinden biri olarak kalacaktır. Hüttenbrenner bu tamamlanmamış partisyonu derneğe vermemiş, evinde saklamış, yaşlılığında Viyana Müzik Dostları Derneği yöneticisi Johann Herbeck'e bahsetmiştir. Herbeck 1865' te Graz'a yaptığı bir gezide Hüttenbenner'e partisyonu sormuş, nota yığınları arasından çıkan ve müzik edebiyatının anıtlarından birini saklayan sararmış kağıtlar aynı yıl ışığa çıkmış, tüm insanlığın malı olmuştur. "Bitmemiş Senfoni" bazı uzmanlara göre Schubert dehasının en saf, en yüce belirtisidir.


Bölümler

I. Allegro moderato
II. Andante con moto


Birinci bölüm (Allegro moderato) viyolonsel ve basların sunduğu karanlık bir melodiyle başlar, klarnet ve obua cümleyi kapayarak olağanüstü güzellikteki ana "tema"yı sunar. Viyolonsellerin "Laendler" dansını hatırlatan bir "geçiş"i, bölümü kapsayan genel kötümserlik, ölüm önsezisinin bütün bu tematik malzemeye karanlık bulutlar gibi çöküşüyle sürer birinci bölüm.

İkinci bölüm (Andante con moto) kornolar ve fagotun iki mezürlük açısından sonra kemanların tatlı, lirik motifi ustalıklı "modulation" larla işlenmiş bir "tema" ya bağlanır. Tarifsiz güzellikte sihirli renk ve ışıklarla dokunmuş bölüm düşlü bitişiyle tamamlanır.

İlginizi çekecek, öneririm:
Peter Ýlyiç Çaykovski, Senfoni No. 4 Op. 36 Fa minor