Ýlk yorumu: 1805, Viyana. Bu büyük senfoninin, bu devrimci, yenileyici yapýtýn ilk çalýþmalarý 1802 yýlýnda baþlamýþ, 1803 yýlý boyunca sürmüþtür. "Üçüncü Senfoni" müzik dýþý bir konunun anlatýmý, tanýmlanmasý amacýna yönelmiþ bir denemedir ve bu konu da o çaða damgasýný vurmuþ bir kiþi olan Napoleon'dur.

Baþlangýçta sanatçýnýn en içten duygularla baðlandýðý özgürlük, eþitlik ve kardeþliðin savunucusu gibi görünen Napoleon geniþ sevgi toplamýþ, adeta tanrýlaþtýrýlmýþtý. "Üçüncü Senfoni"nin üzerine "Sindonia grande intitulata bonoparte" cümlesinin yazýlýþý bu nedenledir. Ancak Korsikalý'nýn 1804'de "imparator" oluþu bestecide öyle bir düþ kýrýklýðý yaratmýþtýr ki partisyondaki bu adanýþý kaðýdý yýrtarcasýna silmiþ, yerine "Sinfonia Eroica" sözcüklerini yazmýþtýr.

Yapýtýn ilk çalýnýþý büyük ilgi görmemiþ, ancak halk, müzik sanatýnda bazý ilke ve anlamlarýn deðiþtiðini sezebilmiþtir. "Üçüncü Senfoni" Ludwig van Beethoven'in bu türde en sevdiði eseri olarak kalmýþ, bu konuda kendisine yöneltilen sorular daima tek adla yanýtlanmýþtýr: "EROÝCA".


Bölümler

Senfoni dört bölümden oluþur:

I. Allegro con brio
II. Marcia funebre: Adagio assai
III. Scherzo: Allegro vivace
IV. Finale: Allegro molto


Birinci bölüm (Allegro con brio) orkestranýn iki "fortissimo" akorundan sonra viyolonsellerin sunduðu ana "tema" ile girer; bu parçacýk kâh gerilimli, kâh neþeli, kah acýlý karakterlerle belirerek bölümü kapsayacaktýr. Ýkinci "tema"nýn sunuluþunu birbirine baðlý müzik örgüleri ve üçüncü tema izler. Bölüm bu tema'nýn umulmadýk tekrarýyla "coda"ya ulaþýr.

Ýkinci bölüm (Marcia Funebre : Adagio assai). Müzik edebiyatýnda eþine kolay rastlanmayan güzellikte bir "ölüm marþý" dýr. Ýki tema ile iþlenmiþ bu lirik parçanýn senfonide neden "ölüm marþý" olarak yer aldýðý hala tartýþýlan bir konu olarak kalmýþtýr.

Üçüncü bölüm (Scherzo: Allegro vivace, Trio), eski senfoni yapýsýnda "menuetto" nun yerine geçen gerçek anlamda bir "Scherzo", bir av partisidir.

Dördüncü bölüm (Finale: Allegro molto), sonat biçiminde, çeþitleme dizisiyle süren, baþlýca iki "tema"dan kurulu bir parçadýr. Bir tür zafer þenliðiyle senfoniyi tamamlar.

I suggest, you'll like this:
Peter Ýlyiç Çaykovski, Senfoni No. 1 Op. 13 Sol Minör "Kýþ Düþü"