Anton Bruckner'in Fa minor Çalışma Senfonisi, (Studiensymphonie / Study Symphony) veya kısaca Fa minor Senfoni WAB 99, 1863'te Otto Kitzler'in kursunda orkestrasyon formu için bir çalışma olarak bestelenmiştir.

Akademisyenler ilkin Bruckner'in yazdığı bir sonraki senfoninin Senfoni no. 0 Re minor olduğunu düşünüyorlardı; dolayısıyla bu senfoni kimi zaman Senfoni no. 00 Fa minor olarak adlandırılır. Yine de, müzikologlar artık bu senfoniden sonra Bruckner'in yazdığı senfoninin Senfoni no. 1 Do minor olduğundan emindir. Bu Çalışma Senfonisinin bir basımı Leopald Nowak tarafından 1973'te yayınlanmıştır.


Bölümler

Eser dört bölümden oluşur:

I. Allegro molto vivace
II. Andante molto
III. Scherzo: Schnell
IV. Finale: Allegro


Eleştirel değerlendirme

Otto Kitzler bu senfoninin kısmen de olsa ilham dolu, mülhem olduğunu düşünmemiştir, bu da Georg Tinter'in "Kitzler Scherzo'yu iyi inceleyip incelemediği belli değil" diye eleştiride bulunmasına yol açmıştır. Tinter, eserin son bölümünün dört bölüm içinde en zayıfı olduğunu düşünmektedir.

Bruckner'in kendisi de bunu "Schularbeit" diye tanımlamıştır. Biyograf Derek Watson'un demesine göre, Sol minor Uvertürle kıyaslanırsa, bu Fa minor Senfoni "tematik olarak yavan ve daha az karakterli"dir; ancak "sıcak ezgili anlara sahiptir ve orijinal düzenlemesi kullanılmazsa baştan sona iyi denebilir".

Öte yandan, kendi başına ele alınacak olursa, bu Schumann, Schubert, Weber ve Mendelssohn'u anımsatan çok güzel bir senfonidir. Hatta gözüpek, epeyi ilham dolu kimi kısımlar içerir.

- Wikipedia'dan çevrilmiş ve anonim kaynaklarla tamamlanmıştır.

İlginizi çekecek, öneririm:
Ludwig van Beethoven, Senfoni No. 3 Op. 55 "Eroica - Kahramanlýk" Mi bemol Major