Jean Sibelius, Op. 39 Birinci Senfonisi'ni 1899 yılında, otuz dört yaşındayken, Finlandiya eseri ile aynı zamanda yazdı. Yapıt, on dokuzuncu yüzyılın senfonik anlayışını yansıtır.

Ülkesinin tarihindeki dramatik bir dönemde yazılan eser, özgürlük mücadelesinden mutluluk ve barışı da içeren renkler taşır. Çaykovski'nin senfonilerindeki gibi, dramatik, gerilimli, heyecan dozunda abartmalı, dinleyiciyi etkileme, bir renk ve duygu dünyası yaratma amaçlarını önde tutan bu eserde, daha sonraki yılların olgun bestesini haber veren izler vardır.


Bölümler

I. Andante ma non troppo - Allegro energico
II. Andante
III. Scherzo - Allegro
IV. Finale - Quasi una Fantasia


Birinci bölüm, çarpıcı bir klarinet solosunun yer aldığı, kısa bir girişle başlar. Bunu birinci kemanların sunduğu ana tema izler. Bölümün ikinci teması, flütlerden duyulur.

İkinci bölüm'e, birinci kemanlardan ve viyolonsellerden işitilen bir motifle girilir. Ardından, tahta üfleme çalgıların eşliğinde fagotlar, bir karşı tema sunarlar. Bölüm Arp'in, arpejleri eşliğinde, kornolardan işitilen üçüncü bir tema ile son bulur.

Üçüncü bölüm, 3/4 tempoda bir scherzodur. Bölümün genel havası, "neşeli, muzip, şakacı" diye nitelendirilebilir.

Final'de, senfoninin girişinde klarinetten duyduğumuz temaya dönülür, temayı bu kez kemanlar ele almaktadır. Bölümün ana yapısı, tahta üfleme çalgılardan işitilen ilk temaya dayanır. İkinci tema, geniş bir anlatımla, kemanlar tarafından sunulur. Bu arada, ağır bölümün ana temasını birinci kemanlar ve viyolonseller tekrar ele alırlar. Senfoni, bir "fugato"nun ardından, hüzünlü bir atmosferde sona erer.

İlginizi çekecek, öneririm:
Peter Ýlyiç Çaykovski, Senfoni No. 5 Op. 64 Mi Minor