Ýlk Seslendiriliþi: Leipzig, 9 Haziran 1860; Solist Ludwig Ebert; Konservatuvar Orkestrasý eþliðinde.

Schumann yaþamýnýn son döneminde Düsseldorf'ta orkestra ve koro konserleri yönetmekte, oda müziði konserleri düzenlemekte ve yoðun çalýþma arasýnda besteleme çalýþmalarýna da devam etmektedir. Sanatçýnýn saðlýðý iyice bozulmuþtur; rüyalarýnda meleklerin kendisine yeni melodiler öðrettiklerini ileri sürmekte, delilik belirtileri göstermektedir. Bir keresinde kendini Ren nehrine atacak kadar iþi ileri götürmüþtür.


Bölümler

I. Nicht zu schnell (La minör)
II. Langsam (Fa majör)
III. Sehr lebhaft (La minör – La majör)

Viyolonsel Konçertosunu sanatçý ruh saðlýðýnýn kötü olduðu dönemde iki hafta içinde tamamlamýþtýr. Eser, ara vermeden çalýnan üç bölümden oluþmaktadýr.

Eþi Clara Schumann eser hakkýnda defterine þu notu yazmýþ: "Hayal, duygu, tazelik ve mizah dolu romantik bir yapýt. Orkestra ile solo çalgýnýn birlikte dokuduklarý müzik gerçekten büyüleyici".

Konçerto ilk olarak 50. doðum yýldönümü nedeniyle seslendirildiðinde ise Schumann öleli 4 yýl olmuþtu.

Bir yazar, teknikten çok müzik yönünden dikkate deðer bulduðu Schumann'ýn konçertolarý hakkýnda, biraz da virtüoözleri taþlamak amacýyla "Tellerin ya da tuþlarýn cesur þövalyeleri için Schumann çekici deðildir, bu yorumcular ancak kendilerini göstermek tasasýndan uzaklaþabildikleri oranda dinleyicilere bir þey söyleyebilirler; Schumann'ýn baþta gözettiði müzik ancak o zaman ortaya çýkar. Besteci ve yorumcu öneminden kaybeder, bütün anlam müzik üzerinde toplanýr" demiþtir.

�lginizi �ekecek, �neririm:
Franz Joseph Haydn, Viyolonsel Konçertosu No. 2 Hob. VIIb/2 Re Major