Son kuşak bestecilerimizin "ilki" kabul edilen, 1957 Gümüşhane doğumlu Turgay Erdener, bu konumuyla yeni kuşağın öncüsüdür, hatta bir "dönemeç" sayılabilir Çünkü Erdener'den önceki yaklaşık on yılı bulan zaman dilimi içinde doğan müzikçilerimizden besteci yetişmediği ya da yetişenlerin varlığını duyuramadığı gibi bir olguyla karşılaşıyoruz.

Bu olgu belki bir rastlantıdır, ancak sonuçta Türkiye'de besteci kuşakların birbirini izlemesinde bir duraklama dönemi yaşandığı ortaya çıkmaktadır. Başka bir ilginç nokta ise Turgay Erdener'le başlayan yeni kuşak bestecilerimizin daha üretken ve alanlarında daha etkin olmasıdır.

Betin Güneş, Aydın Esen, Sıdıka Özdil, Kamuran İnce, Hasan Uçarsu, Mehmet Nemutlu, Fazıl Say gibi bestecilerimiz, verimliliği, üretkenliği temsil etmektedirler.

Turgay Erdener, Ankara Devlet Konservatuarı'nın piyano bölümüne girmiş, Kamuran Gündemir'le üç yıl piyano çalıştıktan sonra kompozisyon bölümüne geçmiştir. Erçivan Saydam ve Nevit Kodallı'nın kompozisyon öğrencisi olan bestecimiz, konservatuvarın kompozisyon bölümünü 1978 yılında bitirmiş, ertesi yıl aynı kuruma solfej ve teori öğretmeni olarak atanmıştır. Turgay Erdemir, halen armoni ve kompozisyon derslerini sürdürmektedir.

Erdener, hemen bütün besteleme tekniklerine açık gözükmekte, kendi özgün kavrayışıyla teknikler paletinden yararlanmaktadır. Dolayısıyla belirli bir stilin, akımın bestecisi olmak yerine, özgün bir dil yaratmaya yönelmiştir.

Çalgı müziğinde ya da sahne müziğinde ürettiği yapıtlara bakılırsa, seslendirme ve sahneleme olurunu gözetirken yeni müzik tekniklerinden uzak durmamakta, bu yaklaşımıyla Türkiye'de bestecilerin genelde yaşadığı ikilemi aşmaya çalışmaktadır.

Bestecinin eserleri arasında şunlar yer alır:

ORKESTRA İÇİN
- Müzik-93, 1993
- Teo, orkestra için, 1994
- Afife, bale müziği, 1998

SOLO ÇALGI VE ORKESTRA İÇİN
- Dört Öykü, kontrbas ve orkestra için, 1990
- Concertno, obua ve yaylılar orkestrası için,1993
- Yeşil Düşler, flüt ve orkestra için, 1994
- Klarinet Konçertosu, 1997

ODA MÜZİÐİ
- Mi'den dört bölüm, yaylılar orkestrası için, 1982
- Dördül, dört fagot için, 1982
- Beş Parça, klarnet ve piyano için, 1983
- Metamorfoz, kontrbas ve piyano için, 1985
- Pardon, dört piyanist/iki piyano için, 1987
- Denize Özlem, soprano ve piyano için, 1989
- Beş Grotesk, solo gitar için, 1988
- Loneliness, solo gitar için, 1990
- Üç Halk Şarkısı, solo gitar için, 1996

OPERET
- İstanbulname, 1991; Ankara Devlet Operasında sahnelendi, 1996-97

İlginizi çekecek, öneririm:
Sergey Rahmaninov, Piyano Konçertosu No. 2 Op. 18 Do Minör