Ünlü kemancý Paganini'nin kendisi için bir viyola konçertosu yazmasýný istemesi üzerine harekete geçen Berlioz, Byron'un "Childe Harold's Pilgrimage" adlý þiirini temel alýp kendisinin daha önceki Ýtalya deneyimlerini de yansýtan bu viyolalý senfonisini 1834'te bestelemiþtir. (Fakat Paganini, herhalde kendi þeytansý ustalýðýný gösteremeyeceði düþüncesiyle, bu konçertoyu aslýnda hiç çalmamýþtýr.) Berlioz, Fantastik Senfoni'sindeki birçok düþünceyi buraya da taþýmýþtýr; özellikle aksiyon ve sahneleri açýklayan yol gösterici tema düþüncesi dört bölümün herbirinde ayný kalýr. Eser boyunca viyola Harold'u simgelemektedir.


Bölümler

I. Harold Daðlarda; Melankoli, Mutluluk ve Sevinç Sahneleri
II. Hacýlarýn Akþam Duasýyla Yürüyüþü
III. Bir Abruzzi Köylüsünün Sevgilisine Serenadý
IV. Haydutlarm Sefahat Alemi; Önceki Sahnelerin Anýmsanmasý


"Harold Daðlarda: Melankoli, Mutluluk ve Sevinç Sahneleri" adýný taþýyan birinci bölüm, Harold'ý daðlarda betimler; bas ve viyolonsellerle Adagio tempoda melankolik bir hava çizilir. Daha sonra viyola, arp ve klarinetle birlikte, Harold temasýný duyurur; viyolanýn bu karanlýk ve üzgün ortamý deðiþtirme çabalarý sonuç verir ve bölüm mutlu ve sevimli tablolarla gerçek bir senfonik alIegro'ya geliþir.

Ýkinci bölüm "Hacýlarýn Akþam Duasýyla Yürüyüþü" baþlýðýný taþýr. Bazý dinsel tonlamalarla hacýlarýn yaklaþmasý canlandýrýlýr. Hacýlarýn pastoral tarzda söyledikleri þarký Harold'ý etkiler; viyola temasý gene iþitilir. Hacýlarýn katilesi, uzaklardan gelen kilise çanlarýnýn sesleri arasýnda uzaklaþýp gider.

"Bir Abruzzi Köylüsünün Sevgilisine Serenadý" baþlýklý 3. bölümde, köylünün flütüyle sevgilisine seslenmesi Harold'ý duygulandýrýr. Viyolanýn lirik ve duygu yüklü cümleleri insaný hülyalara daldýrýr. Arada bir köylü dansý da duyulur.

"Haydutlarýn Sefahat Alemi; Onceki Sahnelerin Anýmsanmasý" baþlýklý final bölümünde, Fantastik Senfoni'nin fýnalindeki gibi, Berlioz gerçekten herþeyi koyuverir. Bu ürpertici sefahat cümbüþü boyunca, viyola curcuna ve þiddetten uzak durur; sonunda hafiften önceki hacý temasý duyulunca, viyola uzun ve güzel bir soloyla ortaya çýkarsa da, haydutlarýn cümbüþü tekrar onu bastýrýr.